Ben çocuk yaşdayken taşındı ailem İstanbul'a sanırım 1989 yılıydı. Daha önce Çorum da yaşıyorduk. İlkokul 2. sınıfa kadar orada okudum. İstanbul da 3. sınıfa başladım. Eğitim hayatım boyunca da burada yaşadım.
Kendinizi bu kadar yabancı hissedeceğiniz başka bir şehir daha var mıdır bilmiyorum. Bir tarafta ultra lüks zengin yaşam diğer tarafta varoşlar. Ortak noktaları ise ikisi de sevimsiz ve zararlı.
Varoşlarda her türlü bela gelebilir başınıza. Mahalle köşelerinde işsiz güçsüz tayfası. Eşinizle kızınızda gezemezsiniz yollarda. Hurafelere inanan, insan ve hayvan sevgisinden yoksun kalabalıklar yaşar buralarda. Köylerinde böyle değildir bu insanlar, misafirperver, gururlu, mağrur yaşarken, taşındıkları İstanbul "bozmuş" dur bunları.
Zengin mahallede ise küçümserler, dışlarlar, ötekileştirirler sizi. Mutsuz şımarık zengin çocuklarını görürsünüz lüks arabaları ile.
Nerde olursanız olun "öteki" sinizdir İstanbul da. Zenginseniz, fakirler sevmez sizi, fakirseniz zenginler. solcuysanız, sağcılar sevmez, sağcıysanız solcular. Sevilmemek için hep bir neden vardır.
Kocaman bir köy diyorlar İzmir için. Orada insanlar eşit yaşıyor. Belki aynı yiyecekleri yiyemiyorlar, aynı kalitede giyinemiyorlar ve aynı konforda yaşayamıyorlar ama eşit yaşıyorlar. Hepsi aynı saygıyı görüyor, gösteriyor.
Ben İzmir de yaşamak istiyorum. Hiç sevmediğim bu şehirden kaçıp kurtulmak istiyorum.
